เธอก็ได้แต่กั๊กตลอด สม่ำเสมอตลอด
ไม่ยอมให้ฉันได้เดินจากเธอไปไหน
และฉันก็ยอมให้ถูกกั๊กตลอด
ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ
ว่ายังไงก็เป็นได้แค่เท่านี้
ทุกๆครั้งที่ตั้งคำถาม
เธอตอบว่าดู ๆ กันไปก่อนจะดีไหม
และทุกๆ ครั้งที่ฉันนั้นจะไป
เธอก็กลับดีกับฉันซะจนมากมาย
แต่พอฉันนั้นวนกลับมาแล้ว
เธอก็กลับทำให้ใจของฉันแทบจะสลาย
เริ่มจากให้ความหวังจนจิตใจวุ่นวาย
แต่สุดท้าย....
เธอก็ได้แต่กั๊กตลอด สม่ำเสมอตลอด
ไม่ยอมให้ฉันได้เดินจากเธอไปไหน
และฉันก็ยอมให้ถูกกั๊กตลอด
ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ
ว่ายังไงก็เป็นได้แค่เท่านี้
แต่พอฉันเริ่มคุยกับคนไหน
เธอก็มาใกล้เพื่อจะแสดงความเป็นเจ้าของ
ทำเป็นใกล้ชิดเหมือนกับเธอนั้นจอง
แต่สุดท้าย....
เธอก็ได้แต่กั๊กตลอด สม่ำเสมอตลอด
ไม่ยอมให้ฉันได้เดินจากเธอไปไหน
และฉันก็ยอมให้ถูกกั๊กตลอด
ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ
ว่ายังไงก็เป็นได้แค่เท่านี้
โว๊ะ โอ๊ะ โอ โอ่ โอ๋ววว
ตอนอยากจะเจอเธอก็เรียกหา
แต่ตอนจะลาเธอไม่เคยจะบอกฉัน
ปล่อยให้มีความหวังนั่งรอไปทุกวัน
แต่สุดท้าย..สุดท้าย..สุดท้าย แต่สุดท้าย...
เธอก็ได้แต่กั๊กตลอด สม่ำเสมอตลอด
ไม่ยอมให้ฉันได้เดินจากเธอไปไหน
และฉันก็ยอมให้ถูกกั๊กตลอด
ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ ว่ายังไง ว่ายังไง
เธอก็ได้แต่กั๊กตลอด สม่ำเสมอตลอด
ไม่ยอมให้ฉันเดินจากเธอไปไหน
และฉันก็ยอมให้ถูกกั๊กตลอด
ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ ว่ายังไง
ว่ายังไงก็เป็นได้แค่เท่านี้
และฉันก็ยอมให้ถูกกั๊กตลอด
ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ ว่ายังไง
ว่ายังไงก็เป็นได้แค่เท่านี้
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น
อย่ามาเสียเวลาสแปมเลย